Up North

Bangkok is een mooie stad - voor een paar dagen.
Ik ben hier nog maar drie dagen en ik wil weer kunnen ademhalen.
Wel heel tof om gezien te hebben.
Het gevoel van de voorstelling die ik met Tryater onlangs nog in Moskou speelde (stad en het leven) beleef ik hier ten volle.

Ben blij dat ik gister even de rivier op ben gegaan. Ik maakte een tochtje naar de Grand Palace, een van de grootste toeristische atracties van Bangkok en zoals verwacht waren er velen met mij uit alle hoeken van de wereld (en dan was ik nog vrij vroeg) om de Thaise pracht en praal te bewonderen en eerlijk is eerlijk, het is ook schitterend, maar leuker vond ik het bezoek aan het Wat Pho tempelcomplex, valkbij the Grand Palace.
Veel relaxter, geen klikklakkende Japanners om je heen. Hier ligt de meest relaxte Boeddha die er bestaat, denk ik. The Reclining Buddha. Hij ligt en steunt met z'n hoofd op zijn hand en elleboog. Boeddha's laatste houding voor hij het Nirwana bereikte (naar het schijnt).
Hij chillt 'm in elk geval de pan uit.
Veel witte nonnetjes in dit complex, waar de monikken in the grand palace elkaar lopen te filmen met I-phones. Rare jongens, die Thaise monniken...

Later die dag liep ik over Silom road, een drukke winkelstraat met in de zijstraatjes de talloze sexclubs en massagesalons (of zoals mijn pubmaat Gareth van later die avond zou zeggen: naughty bars)
Tegenstellingen tussen rijk en arm, de uitwassen van de toeristen- en sexindustrie zijn niet treffender te zien dan hier.
De rijke jonge yuppy's met hun mooie jurkjes en pakjes, bellend met hun smartphones laveren over de stoep langs de bedelaars; blinden, een man zonder benen, een vrouw zonder gezicht. De hummers hummen voorbij en de meisjes van plezier proberen je als sirenes naar binnen te lokken.
Ik wilde het ook met eigen ogen zien en ik kreeg het ook te zien.
In my face.

Na het avontuur op Silom Road, waar ik overigens wel weer heerlijk heb gegeten bij een straattentje (ik eet alleen maar op straat op kleine plastic stoeltjes) had ik zin om wat te gaan drinken (of te ver-drinken).
Nu weet ik niet in hoeverre de Lonely Planet up-to-date is, maar qua info over drinkgelegenheden hebben ze me al een paar keer lelijk bedrogen.
Wongs Place, WTF, Molly Malone, House of Beers, ze waren allen onvindbaar of er zat gewoon geen hond.
Na lang zoeken vond ik gister een soort imitatie Irish pub met met serveersters in Heineken jurkjes.
Bestelde je een pilsje dan kreeg je er twee. Two for one! Yes, but gewoon voor de prijs van twee, grappenmakers.
Ik dronk rustig m'n biertjes en kletste wat met wat Britten en begaf me weer hotelwaarts, waar ik nu opeens de ene naar de andere (Engelse) pub tegenkwam en ook hier weer de naughty bars.
Op dit punt was ik wel een beetje klaar met Bangkok.

Nu klink ik misschien gedesillusioneerd of zuur, maar dat ben ik heus niet, hoor.
Ik heb prachtige dingen gezien. Wat dacht je van een zonsondergang op het dak van een 60 verdieping tellende wolkenkrabber en het zien van nachtelijk verlicht Bangkok.
Yhe Grand Palace, de tocht over de rivier, Lumpinee park, de straattenttjes, het reizen per metro, skytrain, boot, taxi en (het leukste) achterop een brommer zigzaggend langs het drukke verkeer.

Maar het is tijd om up north te gaan. Noord Thailand en Laos is natuurlijk waarvoor ik echt hier ben. Over driee uurtjes vertrekt mijn trein die er net zolang over doet om naar Chiang Mai te rijden dan te vliegen van Amsterdam naar Bangkok.
Maar ik weet zeker dat de reis de moeite waard zal zijn.
Goodbye Bangkok, dus en hello Chiang Mai!!!